نوشته ۳۰۲ (تغییر و محدودیت های ذهنی و زبانی)

این نوشته ها به صورت مسلسل و با شماره مشخص شده ند. برای خواندن مطالب قبل به همین موضوع مراجعه کنید.

2. در بحث زبانی، به دلیل محدودیت­ها، تغییرها بر اساس نیاز معرفی و طبقه­بندی می­شوند. می­توان گفت در نام­گذاری ابعاد مورد نظرمان پررنگ­تر می­شوند و به سایر ابعاد توجهی نمی­کنیم. زمانی که به فردی میانسال می­گوییم، تغییر زمانی (در مقیاس چند سال) مد نظرمان است و سایر ابعاد وی اهمیتی ندارد. به همین ترتیب اگر به کسی اخمو بگوییم، بعد حالت وی برای ما مهم است و زمان و مکان اهمیتی ندارد.

چنین بحثی را دکارت مطرح می­کند و چون به نظریه­ی جوهری اعتقاد دارد نتیجه می­گیرد که موم همان موم است حتی اگر خواص­ش تغییر کند، اما او متوجه این نکته نیست که چون برای موم سوخته واژه­یی وجود ندارد که تغییر را تبیین کند، از همان موم استفاده می­کنیم. البته نبودن کلمه­ی جدید به دیدگاه مردم نسبت به پدیده ربط دارد که به کارکرد پدیده برمی­گردد (موم سوخته ارزشی ندارد که بخواهد نام جدیدی را به خود اختصاص دهد و می­توان تنها با صفت سوخته آن را متمایز کرد) و گرنه وقتی تنه­ی درخت را می­بریم (تغییر در آن به وجود می­آید) و بخواهیم بسوزانیم، نام­ش را هیزم می­گذاریم و با این عمل نشان می­دهیم که پدیده تغییر کرده است (این تغییر هم فیزیکی است و هم ماهیتی که به دیدگاه ما نسبت به چوب برمی­گردد)