بطری های شناور در دریا

نه، هیچ کس چنین خطری را به چنان خاطره یی تاب نیاورد از آن که خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست بلکه صدچندان بر زشتی آنها می افزاید

بطری های شناور در دریا

نه، هیچ کس چنین خطری را به چنان خاطره یی تاب نیاورد از آن که خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست بلکه صدچندان بر زشتی آنها می افزاید

نوشته 388 (در ستایش انسان)


تکیدگی صورت ها را که بتکانی

شاید

        لبخند فراموش شده یی را بیابی

که از چشمه های هزاران ساله سیراب شده باشد.


لبخندی بین هزاران لب

         که به شکوه

                          غم ها و تنهایی شان را تقدیس می کنند و

                                                                                     ترحم را گدایی


لبخندی

           خسته

                     زخم خورده

                                      اما 

                                           پیروز بازگشته

                                                               از جنگ زندگی

نظرات 5 + ارسال نظر
فرزانه سه‌شنبه 29 تیر 1389 ساعت 01:48 ب.ظ

سلام یه سر بهم بزنید
اپ کردم
بای
yas00

[ بدون نام ] چهارشنبه 30 تیر 1389 ساعت 10:56 ب.ظ

خوش به حالت که به این طرز فکر رسیدی. این طرز فکر مال کسی هست که به آرامش رسیده.

kianoush جمعه 1 مرداد 1389 ساعت 10:55 ق.ظ

ziba bood

:)

الهه شنبه 2 مرداد 1389 ساعت 11:10 ق.ظ

از " دلنگ دلنگی که دل نمی گشاید"
رسیدی به "یافتن" اون لبخند از میون "هزاران لب"
خیلی قشنگه


:)

یگانه شنبه 2 مرداد 1389 ساعت 07:40 ب.ظ http://erolit.blogsky.com

در ستایش انسان!!!....
شعر خوبی بود.

ممنون

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد