9.  تکثیر مشابه هم نمی­تواند راه مناسبی برای بقا باشد. جهش بعدی در تکامل به وجود آمدن قدرت تشخیص پدیده­های مفید و مضر است. باید این نکته را هم بپذیریم که در اکثر جانوران (انسان هم جزوشان است) واکنش اولیه عمدتاً پدیده­ی جدید را خطرناک می­خواند. بنابراین می­توان خطر را پر رنگ­تر از امنیت دانست. می­توان گفت ما در شرایط ناپایدار به سر می­بریم و برای رسیدن به پایداری تلاش می­کنیم و زندگی چیزی غیرِ این تلاش نیست.

حواس برای ردیابی (به­ترین واژه­­یی که برای detection به ذهن­م رسید) خطرها به وجود آمدند: چشم برای دیدن (دریافت امواج نوری)، گوش برای شنیدن (دریافت امواج مکانیکی صوت)، بینی برای دریافت بو، زبان برای چشیدن و پوست برای سنجیدن خصوصیات فیزیکی­یی که با تماس به دست می­آیند.

حواس پدیده­هایی را که باعث بقای بیش­تر می­شوند هم، شناسایی می­کنند.

پ.ن. این حواس در تمام موجودات زنده به صورت یک­جا وجود ندارد.

پ.ن.2. هر چه توانایی افراد در تفکر و ارزیابی بیش­تر باشد، احساس اولیه­ی تهدید شکل اصلاح شده­تر و آگاهانه­تری می­گیرد و حتی ممکن است تا حد زیادی حذف شود. بعداْ درباره ش صحبت خواهیم کرد.