نوشته ۱۹۹ (بیماری مادرزادی)

البرز (Olbers) برای رد نتیجه_­­گیری نیوتن این طور استدلال کرد: اگر بی­نهایت جرم آسمانی داشته باشیم، هیچ وقت شب نخواهیم داشت، زیرا در هر لحظه باید از ستاره­یی نور به ما برسد و آسمان همیشه باید روشن باشد. همان­طور که می­دانیم قسمت اعظم جهان را سیاه­چاله­ها و فضای خالی یا ماده ناشناس تشکیل می­دهد.

در این استدلال و نقض دو نکته را می­توان بررسی کرد:

1.      افرادی در تاریخ علم وجود داشته­ند که هیچ قانون یا قضیه­یی به اسم­شان ثبت نشده است ولی با مثال­های نقض، قضایای دیگران را ابطال کرده­ند. در واقع این همان نگاهی­ست که پوپر به علم دارد: هر چه گزاره­های علمی قوی­تر باشند باید ابطال­پذیری­شان بیش­تر باشد، یعنی مورد آزمایش­های بیش­تری قرار بگیرند و درستی­شان اثبات شود.

2.      نیوتن نمی­توانست اعتقاد به ازلی و ابدی بودن جهان را از کنار بگذارد. در واقع اگر بی­نهایت جرم نباشد، زمانی جهان از بین خواهد رفت. اعتقاد اجازه­ی دیدن واقعیت را به­ش نداد. اینشتاین می­گوید اعتقادات چیزی جز بعضی آموخته­های ما تا قبل از هجده سالگی نیست، با این­همه او هم نتوانست اصل عدم قطعیت را قبول کند و می­گفت نمی­توانم بپذیرم که سرنوشت ما بر اساس افتادن تاس رقم بخورد و می­خواست مکانیک نسبیتی را با مکانیک کوانتومی وفق بدهد. به نظر شما ماهیت اعتقاد چیست؟