کلمه ها آن قدر تکراری ند
که گرد ملال شان الهام را به سرفه می اندازد و می گوید:
"خیلی دوست دارم پیش ت بمونم ولی می بینی که..."
پ.ن. این آخرین شعر (شاید طرح)ی باشد که گفته م و ممکن است بشود از قید همیشه هم در این جمله استفاده کرد. در مورد شعر دیگران هم همین نظر را دارم متاسفانه.