زندگی همه جوره ماشینی، با جزوه هایی که باید دستگاهی کپی کند و دستگاهی سیمی کند و هی ببری و بیاوری بلکه علم ت زیاد شود. باید اعتبارت را دستگاهی از روی کارت بخواند تا از این ور شهر بروی آن ور شهر و پیش خودت -ارائه ی بلیط نشانه ی شخصیت شماست- را تکرار کنی.
خسته گی، فرسوده گی . اضمحلال و موسیقی که کم کم محو می شود و شادی که می رود.
همه ی این ها مجبورت می کند بنویسی.