بهترین فیلم ها و تاثیرگذارترین شان را تو خیابان دیده م. مارلون براندو هم نمی تواند مثل پیرمردی که امروز تو آرایشگاه دیدم بازی کند - با این که بازی ش در اتوبوسی به نام هوس را هر چند وقت می بینم و لذت می برم-. با چشم های آبی و صورتی پر چروک - صورت های چروک دار را دوست دارم چون زندگی را لایه لایه جمع کرده- که زبانش را موقع حرف زدن از دهانش می آورد بیرون و دیگر رمق زنده ماندن هم نداشت. هر بازیگری بتواند این صحنه را به شفافی صحنه یی که امروز دیدم بازی کند، هر چه بخواهد به ش می دهم.
من دوربینی رو که همه این چیزهای به ظاهر ساده رو می‌بینه و توشون دقیق می‌شه رو واقعا تحسین می‌کنم. چقدر هم اسم پست‌ها رو خوب و بامسما انتخاب می‌کنی