نوشته ۷۳ (اما باز تو هر تیکه ش عکس منه)

 برخی از مصادیق بی فکری ملموس دور و برمان:

1. انتقاد ناپذیری: در این حالت فرد هر حرف را اگر خوب باشد می­پذیرد و اگر بد باشد نمی­پذیرد (مسلماً خوب آن چیزی ست که ایرادی را در فرد مطرح نکند). سیستم دوگانه­ی بقا و عدم بقا در این جا هم استفاده می­شود و انتقاد که عمدتاً با دیدن بدی­ها قصد در اصلاح دارد، قابل پذیرفتن نیست. بحثی که جدیداً مطرح می­شود و به نوعی واکنش به ورود مفاهیم مدرن است، عبارت انتقاد سازنده است. در این حالت فرد ماسک یک فرد انتقادپذیر را می­زند ولی در نهایت انتقاد هیچ تاثیری ندارد.
2. انتظار پیام اخلاقی از اثر هنری داشتن: در این حالت فرد انتظار دارد با دیدن یا خواندن اثر هنری (در موسیقی با کلام هم متن ترانه) پیام اخلاقی به او داده شود. گرفتن پیام اخلاقی یعنی عبارتی را وارد مغز کردن بدون فکر. در این حالت مخاطب با اثر هنری به یک رابطه­ی دو سویه نمی­رسد تا خودش کامل کننده­ی اثر هنری باشد. او جمله­یی می­خواهد تا در زندگی­ش از آن استفاده کند. حتی از فیلم انتظار پیام اخلاقی مدرن ندارد و اگر پیام­ها با شاخصه­ی ذهن­ش نخواند، آن را بی­محتوا می­نامد.
3. یک بعدی نگاه کردن به مسایل: شاید یکی از مسائل مهم که نشان­گر فکر سطحی باشد ولی به دلیل اهمیت­ش جزو مصادیق می­آورم نگاه یک بعدی به مسائل است. مثلاً مردهایی که در مواجهه با زن تنها به جنسیت­ش فکر می­کنند و ارزیابی­شان بر همین مبناست (چه فرقی با حیوان دارند؟) البته این عمل در زن­ها هم وجود دارد ولی به نوعی دیگر، آن­ها اگر از مردی خوش­شان بیاید همه­ کارهاش را مثبت می­دانند و اگر بدشان بیاید، همه را منفی و با نیت سو می­دانند.

مثال دیگری می­زنم، دیدگاه عوام درباره­ی دختری که با پسری راه می­رود این است دوست دختر و دوست پسرند (در واقع باز منظورشان چیزی ناگفتنی ست) و حتی حالت دیگری را در نظر نمی­گیرند.

یکی دیگر از مصادیق سطحی نگاه کردن، استنتاج بدون نمونه کافی ست. مثلاٌ فردی در تلویزیون می­بیند که چت عواقب وخیمی دارد، او به این نتیجه می­رسد که هر کس چت می­کند یا مشکل دارد و یا براش مشکل به وجود می­آید.

گفتن بقیه مصادیق بی فکری خودش بی­فکری است!