این شعر سه سال پیش م است:
پیچ و تاب مو
در کمر کوه
که قد راست کنی شقیقهت تب آلودی اسمان را تاب نیاورد
و شرههای عرق از گیسوانش تا گندمگون دامنه
در تخمیر و تخدیر
شعفناک میخواندت
مست سه هفت ساله برخاستهم
باید بروم
تا تپههای زن
درههای مرگ