این آهنگ را هربار می شنوم مو به تن م سیخ می کند. همین... (کاریست از گروه The Animals)
There is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God I know I'm one
My mother was a tailor
She sewed my new bluejeans
My father was a gamblin' man
Down in New Orleans
Now the only thing a gamblin' man needs
Is a suitcase and trunk
And the only time he's satisfied
Is when he's on a drunk
------ organ solo ------
Oh mother tell your children
Not to do what I have done
Spend your lives in sin and misery
In the House of the Rising Sun
Well, I got one foot on the platform
The other foot on the train
I'm goin' back to New Orleans
To wear that ball and chain
Well, there is a house in New Orleans
They call the Rising Sun
And it's been the ruin of many a poor boy
And God I know I'm one
مو به تن منم راست میشه.
نوید من نمی تونم بنویسم.
هیچ واقعه ای نیست که حتی بخوام تعریف کنم جز ملال!!
...
نویدم هفته های آینده رو مرتب میام تو نت از یه طرف هم چاره چیه.
این آهنگ هم جالب هست البته شعرش بیشتر.
دارم به این فکر میکنم حالا که صدا ندارم این ترانه را هم بگوشم تصور کنم چه ریتمی داره
کاش مثل اون ترانه sympathy باشه
من هنوز تو اون ترانه گیر کردم