نوشته ۱۴۱ (فوتبال در آفتاب و سایه)

این نوشته ستایشی­ست از فوتبال در آفتاب و سایه که خود ستایشی­ست از فوتبال، اثری که ادواردو گالئانو، نویسنده­ی اروگوئه­یی به رشته­ی تحریر در آورده. این کتاب را می­توان داستان تاریخ فوتبال دانست که از زبان یک عاشق فوتبال، نویسنده، روایت می­شود. عشقی که نویسنده به فوتبال دارد با تیزهوشی و قدرت نقدش همراه می­شود و تحلیلی جاندار از روند فوتبال ارائه می­دهد. در آغاز می­گوید: "تاریخ فوتبال سفری غم­انگیز است از زیبایی به وظیفه."

او فوتبال قدیم را که فرد از میخانه­یی با شیشه­ی آب­جو تا لب زمین می­آمد و بازی می­کرد برای بازی، فوتبالی که اگر فردی دریبل می­خورد برمی­گشت تا زیبایی حرکت حریف را ببیند و تشویق­ش کند، با فوتبالی که بازی­کن به صورت کارگر باشگاه در آمده و به تعبیر نویسنده باید مثل ناودان عرق بریزد و با آب مست کند، مقایسه می­کند. فوتبالی که هدف­ش گل زدن نیست بلکه جلوگیری از گل خوردن است. او با بیانی طنزگونه می­گوید: "حالا دیگر یازده بازیکن مانند خفاش به تیر دروازه آویزان هستند تا جلوی گل را بگیرند."

تعبیر او از گل بسیار جالب است: "گل ارگازم فوتبال است. گل­ها هم مانند ارگازم­ها به اتفاقی کم­یاب­تر در زندگی مدرن تبدیل می­شوند."

در این کتاب سرگذشت گل­ها، بازیکنان افسانه­یی و اتفاق­های مهم فوتبال به صورت فلاش­هایی روایت شده است. نویسنده تاثیر فوتبال را در اجتماع، سیاست، هنر و همه­ی شوون زندگی بررسی می­کند. تیم رئال مادرید، مهم­ترین وسیله­ی تبلیغاتی حکومت فرانکو بود زمانی که پیاپی قهرمان اروپا و جهان می­شد و یا در فینال جام جهانی 1938، موسولینی به تیم ایتالیا پیغام داد که "یا ببرید یا بمیرید"

نویسنده با بهره­گیری از شیوه­های روایی داستان­نویسی، تاثیر بیش­تر از گزارشی تاریخی از فوتبال بر خواننده می­گذارد. هر بخش این کتاب را که شاید از دو سه پاراگراف تجاوز نکند، می­توان داستان کوتاهی از فوتبال دانست.

نمی­توانم بگویم کسی که فوتبال ندیده و علاقه­یی به آن ندارد از خواندن این کتاب به اندازه­ی فردی علاقه­مند و یا عاشق فوتبال لذت می­برد ولی اگر کسی به فوتبال علاقه هم نداشته باشد، از خواندن این کتاب لذت خواهد برد و شور نویسنده که همراه با تیزهوشی اوست، خواننده را مجذوب خواهد کرد.

این کتاب را نشر دیگر به چاپ رسانده ولی من تا حالا تو هیچ کتاب­فروشی ندیدم­ش و خودم از نمایشگاه خریدم و دوست­هام هم از نمایشگاه.

در پایان جمله­یی دیگر از کتاب را می­نویسم: "فوتبال و خدا به دو دلیل به هم شبیه­اند. از یک طرف هر دو پیروان سینه­چاک دارند و از طرف دیگر همان­قدر روشن­فکرها به­شان بدبین هستند."

تمام جمله­های کتاب نقل به مضمون بود چون کتاب را داده­م به دوست­م و از حافظه­م استفاده کردم.